Grunnform av adjektiv.
Han hadde en høvisk tone.
Han oppførte seg høvisk mot sine eldre.
Adjektiv
Grunnform: høvisk
Dette var den høviskeste måten å si det på.
Han hadde en høvisk tone.
Han oppførte seg høvisk mot sine eldre.
Han var den høviskeste personen i rommet.
Hun var høviskere enn før.
Hun var høviskere enn sine søsken.