Grunnform av adjektiv.
Han var en nådeløs leder.
Han var en nådeløs motstander.
Adjektiv
Grunnform: nådeløs
Det var den nådeløseste kampen jeg hadde sett.
Det var den nådeløseste kritikken jeg noen gang har hørt.
Dette var den nådeløseste handlingen jeg noen gang har sett.
Han oppførte seg nådeløst mot sine fiender.
Han var en nådeløs leder.
Han var en nådeløs motstander.
Hun var nådeløsere enn han.
Hun var nådeløsere enn noen annen.